Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Ρίο ντε Τζανέιρο

Το Ρίο ντε Τζανέιρο ή Ρίο Ιανέιρο (Rio de Janeiro, Ποταμός του Ιανουαρίου στα πορτογαλικά) είναι πόλη στη νοτιοανατολική Βραζιλία, πρωτεύουσα της ομώνυμης πολιτείας. Η πόλη ήταν η πρωτεύουσα της Βραζιλίας (1763-1960) και της πορτογαλικής αυτοκρατορίας (1808-1821). Συνήθως γνωστή ως Ρίο, η πόλη παρονομάζεται επίσης ως Cidade Maravilhosa - «η θαυμάσια πόλη».

Είναι διάσημη για τη θεαματική φυσική θέση της, τους εορτασμούς καρναβαλιού, τη σάμπα και άλλα είδη μουσικής, παραλίες όπως οι Copacabana, Ipanema, και Leblon, τους πεζόδρομους με τα μαυρόασπρα μωσαϊκά, και το χαλαρό τρόπο ζωής τον κατοίκων. Κάποια από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της πόλης πέρα από τις παραλίες είναι το γιγαντιαίο τεχνοτροπίας Αρ Ντεκό άγαλμα του Ιησού, στη κορυφή του λόφου Corcovado, ο λόφος Pão de Açúcar με το τελεφερίκ, το Σαμποδρόμιο (Sambódromo) ένας πεζόδρομος για τη παρέλαση του Καρναβαλιού, και ένα από τα μεγαλύτερα γήπεδα του κόσμου, το περίφημο Μαρακανά. Στο Ρίο βρίσκεται επίσης το μεγαλύτερο δάσος του κόσμου ενδιάμεσο αστικής περιοχής, το δάσος Tijuca.

Ο πληθυσμός της πόλης είναι περίπου 6.094.183, σε μια περιοχή 1182,3 km². Ο πληθυσμός της ευρύτερης μητροπολιτικής περιοχής εκτιμάται στα 11-12 εκατομμύρια. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βραζιλίας μετά από το Σάο Πάολο και ήταν η πρωτεύουσα της χώρας έως το 1960, όταν η Μπραζίλια πήρε τη θέση της. Οι κάτοικοι της πόλης είναι γνωστοί ως Καριόκας (Cariocas). Στην πόλη θα διεξαχθούν οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2016.

Αξιοθέατα της πόλης
Ο «Χριστός» - το πασίγνωστο άγαλμα του Christ de Redeemer
Η παραλία Κόπα Καμπάνα (Copacabana) είναι η διασημότερη παραλία με 4,5 χλμ. μήκος, μπροστά από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές στον κόσμο.


Η παραλία Ιπανίμα (Ipanema) είναι η πιο πλούσια και κομψή παραλία του Ρίο.
Γεωγραφία
Το Ρίο ντε Τζανέιρο εκτείνεται σε έκταση 1.182,3 τετρ.χλμ. και φιλοξενεί περισσότερους από 6 εκατομμύρια κατοίκους. Η ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή έχει πληθυσμό 11 ως 13,5 εκατομμύρια κατοίκους.

Κλίμα
Το Ρίο βρίσκεται χαρακτηρίζεται από τον κλιματικό τύπο των τροπικών μουσώνων, με τύπο Am σύμφωνα με την κλιματική ταξινόμηση του Κέπεν, ενώ χαρακτηριστικές είναι οι μακρές περίοδοι βροχής από το Δεκέμβριο ως το Μάρτιο. Η θερμοκρασία συχνά υπερβαίνει τους 40 °C στις εσωτερικές γειτονιές της πόλης, ενώ μέγιστα θερμοκρασίας μεγαλύτερα από 30 °C μπορεί να παρατηρηθούν κάθε μήνα. Στις κυριότερες τουριστικές περιοχές, δηλαδή τη νότια πλευρά όπου βρίσκονται και οι περισσότερες παραλίες, η θερμοκρασία δεν ανεβαίνει πολύ λόγω της δροσερής θαλάσσιας αύρας του ωκεανού.

Η ετήσια ελάχιστη θερμοκρασία κυμαίνεται στους 20 °C, ενώ η αντίστοιχη μέγιστη στους 26 °C, συνεπώς το θερμοκρασιακό εύρος παραμένει μικρό σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 23 °C. Αντίστοιχα, η μέση ετήσια βροχόπτωση φτάνει το ύψος των 1.086 χιλιοστών, υποδηλώνοντας τόσο ιδιαίτερη συχνότητα όσο και σημαντική ποσότητα βροχής μέσα στο έτος. Η ελάχιστη θερμοκρασία που έχει ποτέ καταγραφεί στην πόλη ήταν 4.8 °C τον Ιούλιο του 1928, αλλά γενικά θερμοκρασίες μικρότερες από 10 °C είναι πλέον σπάνιες. Η απόλυτη μέγιστη θερμοκρασία είχε φτάσει τους 43.2 °C τον Ιανουάριο του 1984.

Ιστορία
Ο κόλπος Γκουαναμπαρά ανακαλύφθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1502, και σε αυτή την ημερομηνία οφείλει η πόλη το όνομά της (Ρίο ντε Τζανέιρο = ποταμός του Ιανουαρίου). Η ανακάλυψη έγινε από μία πορτογαλική αποστολή από τον εξερευνητή Γκασπάρ ντε Λέμος, κυβερνήτη ενός πλοίου του στόλου του Πέντρο Αλβάρες Καμπράλ. Στην αποστολή συμμετείχε και ο Αμέρικο Βεσπούτσι από τη Φλωρεντία ως παρατηρητής, απεσταλμένος του βασιλιά Μανουέλ του Α'. Στην περιοχή του Ρίο εκείνη την εποχή κατοικούσαν οι αυτόχθονες φυλές των Τούπι, Πούρι, Μποτόκούντο και Μαξακαλί.


Σύμφωνα με το σχετικό θρύλο, οι Πορτογάλοι ναυτικοί ονόμασαν την περιοχή Ρίο καθώς πίστεψαν ότι η είσοδος του κόλπου ήταν ουσιαστικά η εκβολή ενός ποταμού, αν και κανένας έμπειρος ναυτικός δεν θα έκανε τέτοιο λάθος στην πραγματικότητα. Εκείνη την εποχή, η ονομασία Ρίο αφορούσε κάθε μεγάλη υδάτινη επιφάνεια στην πορτογαλική γλώσσα.

Ο πρώτος οικισμός ιδρύθηκε στην περιοχή την 1η Μαρτίου του 1565. Μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα, η πόλη απειλήθηκε ή κατακτήθηκε από αρκετούς, κυρίως Γάλλους, πειρατές και τυχοδιώκτες, όπως οι Ζαν Φρανσουά Ντουκλέρκ και Ρενέ Ντουγκουάι Τρουάν. Στο τέλος του 17ου αιώνα, όταν ανακαλύφθηκε χρυσός και διαμάντια στη γειτονική περιοχή του Μίνας Γκεράις, το Ρίο ντε Τζανέιρο μετατράπηκε σε ένα λιμάνι ιδιαίτερης σημασίας για τις εξαγωγές, σε σύγκριση με το Σαλβαντόρ της Μπαία, το οποίο βρίσκεται αρκετά βορειότερα. Το 1763, η πορτογαλική διοίκηση των αποικιών της Αμερικής μεταφέρθηκε στο Ρίο, και η πόλη παρέμεινε η κύρια αποικιακή πρωτεύουσα των πορτογαλικών κτήσεων της Αμερικής μέχρι το 1808. Τότε, η βασιλική οικογένεια της Πορτογαλίας μαζί με αρκετούς ευγενείς της αριστοκρατίας της Λισαβόνας μεταφέρθηκαν στο Ρίο ως διαφυγή από την κατάκτηση της Πορτογαλίας από τον Ναπολέοντα. Έτσι, το Ρίο έγινε πρωτεύουσα του βασιλείου της Πορτογαλίας, ενώ ήταν η πρώτη Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα εκτός της Ευρώπης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου